Music Meeting Festival Nijmegen 13+14 mei 2016

Zaterdag 14 mei 2016.

Om 18:00 uur vertrek ik, en ga nog eerst effe boodschappen doen. Ik besluit om de kortste weg naar Nijmegen te gaan, want gisteren heb ik gezien, dat ik via Malden kan gaan. Ik ken die weg al jaren. Ik stel de navigator in op kortste weg, maar die stuurt me via Grave-Wijchen. Ik rijd via  Grave, maar dan via Cuijk-A73-Malden, en dat blijkt de meest makkelijke weg te zijn om er te komen.

Aangekomen is het al druk. Ik zet de auto neer op de plaats, waar deze gisteren ook stond, want de winkel is toch dicht. Het is ca. 19:15 uur als ik aankom op het terrein. Krijg een nieuw bandje en een t-shirt. Er wordt gevraagd welke ik wil. Ha, doe maar de herenshirt (deze vallen altijd beter uit dan de damesshirt). Ik ga eerst effe naar de backstage om wat koffie te drinken en een flesje water te halen. Daar aangekomen zit ik aan tafel bij een ander paar, welke zitten te eten. De man lust zijn toetje niet: soesjes met gesmolten chocolade en een suikerwafeltje. Nou, da's geluk hebben, dat lust ik wel. Ik mag ook nog broodjes meenemen. Vanmiddag heb ik al warm gegeten, dus ik neem een broodje mee.

Ik ga alvast naar de muntenkassa, om daar m'n tas te plaatsen, maar wordt meteen ingezet. Er wordt een kassa gesloten en even later ben ik bezig. Het is al behoorlijk druk daar. Dan komt er een man binnen; hij is verbaasd dat zijn plaats is ingenomen, terwijl hij even met pauze was. Tsja, daar kan ik  niets aan doen, ik neem de beslissingen niet.

Er wordt hem verteld, dat zulke dingen gebeuren. Kassa's worden door de coordinator ingedeeld, geopend en gesloten naarmate het druk is. Ik merk al wel wie ze laten sluiten. De man spreekt moeilijk Nederlands, en gisteren werd een slechte teller ergens anders ingezet. Maar dit gebeurt ook op andere festivals.

Het is een gezellige avond, met vier dames, die het goed kunnen vinden. We zien verschillende aparte mensen verschijnen; een Catweezle met indianenkledij, een lange krullebol, die humanistisch is en een telefoonnummer wil van een mooi meisje, maar die komt niet. 

Het blijft wisselend rustig en dan weer druk. Je merkt wanneer een band of de Silent Disco klaar is, want dan stromen de mensen de tenten uit.

Om 23:00 uur zijn twee dames klaar en ik ben dan nog alleen open. Zowel uitgifte als aanname van munten. Tot 00:30 uur duurt de uitstroom en dan is het klaar. Het heeft het laatste uur alleen gegaan over de bezetting van zondag; hopeloos met alle gaten die er nog opgevuld moeten worden. Het is dan ook niet verwonderlijk als ze vragen of ik zondag kom.

Ik heb mij niet opgegeven voor de zondag, omdat het Carat-concert in de agenda staat en een borrel bij Jan, vanwege zijn lintje. 

Uiteindelijk ben ik om 01;30 uur thuis. 

Zondag laat ik mijn telefoon thuis, want deze blijft piepen.